قیچی :
یا ((مقراض)) وسیله برش و قطع نخ یا پارچه.
در قالیبافی بیشتر قیچی برای بریدن خامه ها و کوتاه کردن آنها به کار می رود. در بافت های نا متقارن گاه باریکه زه واری برای اندازه نگاه داشتن برش و ارتفاع پرز و ارتفاع پرز و گوشت فرش در پشت این قیچی لحیم می کنند که قطر آن حدود 0/5 سانتی متر است.
قیچی رفوگری نیز مانند قیچی قالی بافی بر دو نوع می باشد :
1- قیجی تخت معمولی که برای سر نخ زدن بکار می رود .
2-قیچی قالی بافی که دستگیره آن نسبت به اهرم ها (تیغه های برنده) با زوایه حدود ((30)) درجه برجسته است.
قیچی پشم چینی :
قیچی مخصوص است که دارای اهرم قوی و دستگیره بزرگتر از قیچی معمولی می باشد مانند قیچی های باغبانی و علف زنی.
آن را در تربت حیدریه ((دو کارد ))گویند.
اصطلاخ : قیچی زنی
یا ((قیچی کاری )) کوتاه و صاف و یکنواخت کردن پرز قالی را گویند اهم از آن که این کار به هنگام بافتن قالی یا رفو کردن آن انجام گیرد.
منبع نوشتار: کتاب فرهنگ جامع فرش یادواره